Dinsdag en woensdag 3 en 4 maart 2015

In de receptie van ons hotel in Tiruchirappelli zit ik achter de computer en tik op een heel vies toetsenbord dit verslag. Vies....symboliseert India. Vloeren zijn veelal goed schoon,de rest laat te wensen over. Ons eerste hotel was even schrikken, Gisteren was ok. Vandaag zo, zo. Maar ach, veel meer dan slapen doe je er toch niet. Knap Jan Marees dat ik weet waar ik ben he? Moet wel he, nu jij me het niet meer kunt vertellen. Ze gaan sluiten. Morgen ga ik verder..... het is ook al half een en morgen vertrekken we alweer om half negen. Als ik wegloop, heb ik het blijkbaar verkeerd begrepen. Mag wel door. De werknemens kijken elkaar wat boos aan. .....
Na een simpel ontbijtje(2 toosts met honing en koffie en een glas juice voor 180 Rupees = 1,52) gaan we de bus in. Met een slotje minder en sleutels is het toch gelukt met het tweede setje. .... We rijden in een minibusje. Onderweg veel rijstvelden en palmbossen. Erg veel en chaotisch verkeer. Er wordt veel geremd en aan het stuur getrokken. Langs de weg stenen gebouwen, maar ook veel huizen van klei met bladerdaken. Soms ook echt krotten, van karton en doeken. In de steden huisaanhuis verkoophokken. Per dorp/stad zie je vaak 'e'en ding heel veel. Bijvoorbeeld allemaal rotanstoelen. je ziet er dan wel 20 winklstjes van. Onbegrijpelijk dat er dan nog voldoende verkocht wordt. Of watermeloen, kraam,na kraam. Op de vrachtauto's zien we mensen zitten en liggen. Bussen zijn overvol. De vrouwen dragen prachtige gewaden. Kleurrijk. Kinderen in schooluniformen. Soms vreselijk hoog beladen karren, foetsen vrachtauto's. Ongelofelijk veel scooters en motoren. met 1,3,3,4, soms wel 5 mensen erop. Ouderen en kinderen. Vrouwen achterop met de baby in de arm. Kinderen voorop het stuur. Allen in luchtige kleding en zonder helm. Daartussendoor vele, vele tuk tuks/Ze rijden overal tussendoor. Iedereen nadert elkaar som op de centimeter en gaan dan nog net op tijd op zij. Er wordt heel veel getoeterd. Je kijkt echt je ogen uit. Dan weer over een rivier met mensen die de was doen. Onderweg komen we langs een zoutwinning en we stoppen en bekijken het. Niet zo groot als in Bolivia Jan en Jonet....maar toch ook leuk om even te zien. Langs de weg ook veel mooi bloeiende struiken.Oleander, bouganville, cactussen. Op de weg en naast de weg koeien en geiten. Daar wordt voor gstopt en niet getoeterd. De koe is hier immers heilig. We stoppen in Auroville.Hier wilde ooit een vrouw het perfecte wereldje stichten.gelijkheid, zelfvoorzienend en veel meditatie. Een goudkleurige grote ronde bal, als gemeenschapsruimte is hier een onderdeel van. We lunchen hier ook. 300 rupees. 4,20 euro.In Pondicherry staat ons hotel. Ik ga op pad voor een moneyexchange. Door de drukke chaotische straten. Veel, veel lawaai en ongelofelijk veel verkeer. Oversteken is een waar avontuur. Warm, en veel zand/stof. Na veel vragen vind ik de plek na een half uur. Dan snel terug. Om 5 uur samen wandelen door de stad o.l.v. de gids. Dit deel is voormalig Frans. Je ziet dat nog aan de kleding van de agenten. We lopen nu naar de zee. (Bengaalse Zee) Daar is een brede boulevard, zoals de Fransen dat kennen. Hier is een groot standbeeld van Mahatma Ghandi. De man met de stok, de blote voeten en de enorme flaporen. Hij wordt nog steeds gezien als vader van de Indiers. Via allerlei straatjes keren we terug. Ik wil graag eten aan het strand en dus met een tuk tuk erheen. 7 van de groep willen dit ook. Ik stap op de chauffeur af en onderhandel de prijs van 100 rupees naar 70 rupees per tuktuk. Moeten we wel met z'n drieen in een tutktuk. We zitten letterlijk klem....maar dat is maar goed ook. Een ware dollemansrit volgt. Hoe harder wij roepen oh, ah, hoe groter de grijns op het gezicht van de driver. Het gaat allemaal precies goed en op het hardst. Super avontuur. Wij zijn bij aankomst niet helemaal goed afgezet. Maar eventjes lopen en we vinden de anderen alweer. We eten nu samen en daarna gaan we nog naar een dakterras met uitzicht over zee voor een afzakkertje. Heel gezellig.
Woensdag 4 maart
Weer vertrek om half negen. Nu een lange rit. Pas om half 12 eruit voor een bakje koffie. Wel weer leuk. Kopje in een grote kom. de koffie een aantal malen overschenken. Zo hoog mogelijke straal en dan pas opdrinken. Eeen soort van oliebol erbij.
Dan weer lang in de bus. Onderweg is er weer veel te zien en te beleven. Nu ook veel karren met suikerriet en suikerrietmachines, waar je een glaasje kunt drinken. Onderweg meerdere jkeren een processie voor 'e'en van de goden. Veel bloemene met de afbeelding op een kar. Ervoor en achter meer dan 100 joelende mensen. Als wij stoppen zijn ze helemaal wild. We moeten mee dansen en ze willen op de foto. Notabene: Alle Indiers willen graag op de foto. Ze maken ook foto's van ons. Om 4 uur zijn we in een stadje met een grote beroemde tempel. 3 torens. met veel beelden erop. Piramide vorm. De plaatselijke gids vertelt alles tot in detail en tot vervelns toe. Het is warm, we lopen op sokken. God Shiva de beschermer tegen kwaad, voor hem is de tempel gebouwd. Daarna moeten we nog naar 3 verkoopplekjes. Op het laatste adres krijgen we thee met warme melk. We mogen kijken in de keuken. De mannen maken beelden en laten ons het proces zien. Vergeten me in te smeren. Ik wird opgevreten door de musquitoos. Aaaaahh. Mensne in het dorpje en kindertjes komen kijken en willen maar al te graag op de foto. Dan nog eens 2 uur in de bus.Om 9 uur zitten we pas aan het diner. Pittig en scherp eten, maar prima.
Om 10 uur nog even alleen oppad. Echter de eerst zo drukke stad is ineens dood. de kramen zijn gesloten, en alleen mannen lopen nog rond. Niet verstandig dus. Vervolgens verslagen geschreven en gechat met Wietse. Morgen weer verder. Weer vertrek om half negen. Trusten


Foto's lukken nog niet....komt nog wel.