Dinsdag 24 maart Van Mumbai naar Delhi

Vandaag ga ik echt alleen verder. Ontbijt op de kamer, omdat de ontbijtzaal nog niet open is. Zijn ze toch even vergeten. Dus nog maar even gebeld met de roomservice. Het is kwart over zeven als dat komt. Moet om half acht weg. De chauffeur en een begeleider van de reisorganisatie staan al te wachten beneden in de lobby. Lukt allemaal nog net. Brrr de koffie is milkcoffee, maar er zit weer enorm veel suiker in. Even weer vergeten te zeggen. onder suiker. Heb geen tijd meer om het te veranderen, dus maar opdrinken. Beneden zit Daniel, de laatst overgebleven reisgenoot al te wachten om mij uit te zwaaien. Lief. Nog even de laatste rekeningen voldoen. Dan stap ik in een luxe taxi. Meer een jeep. Ja, dat heeft shoestring dan weer goed geregeld. Wat een vering. Heel wat anders dan in de bus steeds. Hierin voel je de kuilen niet. Ook rijdt hij vloeiend en dat kon je van onze buschaufeeur toch echt niet zeggen. Ik heb een deel van de bagage in de rugtas en de dikke, zware wandelschoenen aan. Nu maar hopen dat het genoeg is. De taxichauffeur twijfelt. Je mag maar 15 kilo zegt hij....weet ik. Onderweg nog foto's gemaakt van de sloppenwijk. Wat een kamertjes boven op elkaar. De mensen beginnen hier de dag vroeg. Overal hangt de was al te drogen. Op het vliegveld(zeer modern) toch maar even de koffer op de weegschaal. Ja, dus nog ruim 18. teveel....dus koffer open en alle electronica en toilettas en nog diverse kledingstukken in de rugtas. Klein rugtasje dan maar apart. Dat mag voor fotospullen. Nu inchecken. De koffer is nog 16,5 kg. De dame zegt dat de koffer nog te zwaar is. Mijn begeleider zegt dat ik dat niet wist(leugentje om bestwil). Ok. En ja hoor daar gaat de koffer. Ook weer gelukt. (Toch maar goed dat er al een deel mee terug is gegaan met Els en Meindert naar Nederland). Ben benieuwd of ik mijn oranje sweater ga missen in de Himalaya. Gelukkig heb ik nog op het laatste moment de haargel en de tandpasta uit de handbagage gehaald en in de koffer gestopt, anders was ik het kwijt geweest. Mag immers niet in de handbagage. Ik drink natuurlijk nog even koffie voor ik de gate op zoek. Een macchiato....vies man... dat is hier sterke zwarte koffie met opgeklopte room erop. En daar betaal je dan ook nog eens 2,25 euro voor. Gelukkig krijg ik alsnog warme melk erdoor, als ik kom "klagen". Dan naar de gate (E3)en dus bagagecheck. Ladies links. Moet ik nog steeds aan wennen. Sta nog regelmatig in de rij van de mannen. Mijn rugtas wordt apart gehouden... Is die nu te zwaar? Nee, mem graag schaar eruit halen.... Schaar??? Oh ja die zit in mijn toilettas en die heb ik immers op het laatste moment in de handbagage gedaan. Dag, mooi schaartje. Ik heb een plek bij het raam(34F). Jet airways. Was eerst niet zo. Maar ook hier kun je online inchecken, je plaats opvragen en desgewenst veranderen. Dat doet de begeleider allemaal voor mij....wel zo snel.og even wachten en dan gaat de gate open. 9.55 uur. moeten we vertrekken , dat wordt 10.15 uur. Er staan diverse vliegtuigen in de wachtrij. De vlucht duurt een kleine anderhalf uur.Ik zit precies boven het bagageruim. Ik zie mijn koffer op de band naar binnen gaan. We heben een schermpje....maar tijdens de lucht werkt er niets. We krijgen een warm ontbijt met een flesje water. Chicken, no mem no spicy. Maak weer foto's en film bij het opstijgen en bij de landing. Bij aankomst vind ik mijn koffer op belt 3. Duurt even. De begeleider van shoestring staat hier al te wachten. Weer met een keurig bordje. Buiten staat weer een luxe taxi te wachten. Plm een half uurtje naar het hotel. Na paspoort info te hebben gegeven en er een foto is gemaakt krijg ik nog wat info van de gids. Hij heeft beide treinkaartjes mee en alles over het hotel in Amritsar. Hij vertelt wel tien keer dat ik ze niet moet verliezen en dat mijn pick up time 6.15 uur is. Om half 2 zit ik op mijn kamer 202. Netjes. De handdoeken staan als zwanen op het bed. Hotel Sorya. Even een koffie op de kamer is inclusief. Er is namelijk een waterkoker en 2 zakjes oplos. Om 3 uur op pad. Bij de receptie een plattegrond meegkregen. Hierop staan alle bezienswaardigheden. Vraag naar de metro. Ook hier krijg ik een kaartje van mee. Het station is op 5 minuten loopafstand. De receptioiste tekent de route. Het is hier 30 graden. Niet vochtig. Dus beter te dragen dan in Mumbai. Ik maak foto's van iedere straathoek waar ik de bocht om ga. Ben inderdaad zo bij het metrostation. Karol Bagh. Hier staan honderden riksja's. Eeen enorm gebel en getoeter. Het metrostation is hier bovengronds. Ik koop een muntje voor 12 rupee. (19 cent) Hiermee kan ik reizen op een lijn, Naar binnen door het muntje voor een venstertje te houden. De hekjes gaan open en het tegoed is zichtbaar. Ik besluit naar de Gate of India te gaan. Een soortgelijk iets als in Munbai. blijkt later. In de metro zijn in iedere coupee 2 zitplaatsen only for ladys en 2 voor ouderen. De voorste coupe is helemaal alleen voor vrouwen. Later ga ik daar zitten...veel meer ruimte. In de coupee is goed te zien waar je bent, waar het heen gaat en alle tussenstations. Er wordt ook steeds omgeroepen waar je bent (hindu en engels)en wat het volgende staion is. Het staat in het Indisch(hindu) en engels te lezen. Bij station Mandi house stap ik uit.De stations zijn heel netjes, geen troep dus. En rookvrij. Je mag trouwens bijna nergens hier opstraat roken en zeker niet in eetgelegenheden. Het muntje moet nu weer in het poortje en je bent weer uitgecheckt. Ook hier weer veel riksja en tik tuks. Nee...ik wil lopen....het is moeilijk om ze dat te laten geloven. Volgens sommigen is dat veel te ver...wel 4,5 km. Toch blijf ik bij mijn plan. Moet immers straks in Nepal nog veel verder lopen. Ik vraag een aantal keren de route onderweg. iedereen is heel behulpzam. Steeds staat er meteen weer een riksja of tuk tuk. Al snel is het nog 2,5 km(erg korte eerste 2 km dus) en dan al snel 1 km. Veel beveiliging hier. Was ook steeds op de andere plekken in Munbai zo. Honderden mensen hier. Weer veel kleurrijk geklede dames in sari's. Een deel met top(lang) en broek. Een deel met topje(kort), blote buike en een wikkelrok, die dan weer over de schouder eindigt. Families picknicken hier. Veel kraampjes met allerlei etenswaren. Ook suikerspinnen. Schoenenpoetsers, fruitverkopers, juiceverkopers, van alles. De gate is een grote toegangspoort. Ter ere van het einde van de 1 e wereldoorlog. Eronder de vlam. Rechts en links fonteinen en water. Hierin badderen kinderen. Ik ben hier de enige blanke. Heb dan ook veel bekijks. Ze wijzen, lachen en willen met me op de foto. Nergens een bankje. Ga dan maar even op het gras zitten. Veel mensen vragen mij op de foto of willen dat ik een fot van hun maak. Vraag ik meteen of ze een foto van mij willen maken. De wachters bij de vlam hebben een mooi hoofdtooi. Een grote waaier. Ook hier vinden de meesten het een eer om op de foto te mogen. Ze willen daarna graag de foto zien, altijd goed vinden ze. Je ziet hier veel mannen met tulbanden in allerlei kleuren. Ik besluit een tuk tuk terug te nemen naar het station. 30 rupee is 45 cent. Als een volleerde metroganger koop ik nu mijn muntje. Volg de pijlen op de grond. Alles zeer goed aangegeven. Met de metro reien is super goedkoop. Mijn hotel vind ik gelukkig eenvoudig terug. Ik koop nog 10 bananen en een fles koude perziksap. Totaal 40 Rupee. 60 cent. Maak nog een fot van een tempel. Er zitten vele vrouwen met kinderen voor de ingang en houden hun hand op. Ik eet in het hotel. Dat is dan weer duur en ongezellig. 480 rupee. Bijna 7,50. Op de kamer nog even een koffie. Ik ben in Delhi...en weet hoe ik morgen moet reizen. Voel me al weer helemaal thuis. Trusten.